Czym jest ATSI?
-
Anatomy Trains Structural Integration (ATSI) jest terapią manualną wykorzystującą manipulacje mięśniowo-powięziowe i ruch pacjenta
-
Pełny proces to seria składająca się z 12 sesji (90 minut każda), optymalnie w częstotliwości raz na tydzień
-
Seria osadzona jest na kanwie logicznej i spójnej mapie ciągłości taśm anatomicznych (Anatomy Trains - Tom Myers)
-
Po ocenie statycznej i dynamicznej praca wykonywana jest na leżance, na ławeczce i w pozycji stojącej
-
Zorientowana jest na cały system a nie na symptomy
-
Aplikowana jest delikatnie i uważnie, z zaangażowaniem pacjenta
-
Pojawiający się dyskomfort lub ból podczas terapii jest zawsze negocjowany z terapeutą i ograniczony do minimum
-
Daje pacjentom autonomię i poczucie komfortu w swoim własnym ciele
-
Terapeuci chętnie przyjmują i cenią opinie innych
>>> Przeczytaj też artykuł: "Integracja strukturalna - poczuj się wygodnie w swojej skórze"
Integracja Strukturalna jest metodą, która została udokumentowana naukowo i łączy ze sobą terapeutyczną pracę manualną oraz edukację ruchową. Jej twórcą jest doktor biochemii Ida Rolf, która rozwijała ją przez ponad pół wieku. Terapia ta znana jest również pod nazwą Rolfing®. Dziś jest nauczana w różnych formach przez kilkanaście szkół na świecie.
Jedną z nich, łączącą integrację strukturalną z najnowszymi odkryciami naukowymi, jest Anatomy Trains Structural Integration stworzona przez ucznia Idy Rolf – Toma Myersa. Szkoła ta wykonała niesamowity krok na przód w pokazywaniu relacji pomiędzy stabilizacją i ruchem w unikalnym ludzkim wzorcu, gdzie poprzez dwunożność mamy do czynienia z bardzo małą powierzchnią podstawy i wysoko zawieszonym środkiem ciężkości.
Tom Myers uczył się od Idy Rolf od 1976 roku, a swój pierwszy autorski trening zaczął wykorzystywać od 1990 roku, podczas nauczania studentów anatomii powięzi w Rolf Institute w Stanach Zjednoczonych. W 2001 roku wydał książkę „Taśmy anatomiczne”, która przetłumaczona została na kilkanaście języków, a sprzedaż osiągnęła ponad 100 tysięcy egzemplarzy. Wydarzenie to można uznać za początek nowej, funkcjonalnej anatomii. To przełomowy moment dla postrzegania i analizowania ruchu ciała ludzkiego. Tom Myers rozwinął dokonania wielu naukowców i stworzył mapę podłużnych połączeń mięśniowo-powięziowych, dopełniając tym samym koncepcję Idy Rolf. Powstała nowa całościowa systemowa terapia manualna z wykorzystaniem ruchu. Analizowanie ludzkiego ciała dzięki tej koncepcji pomaga lepiej zrozumieć w jaki sposób się ono porusza i funkcjonuje oraz w jaki sposób możemy pomóc w uzyskaniu efektywnego i bezbolesnego ruchu. Ogólny zarys, zasady i założenia integracji strukturalnej pozostały niezmienione. Jednak recepta ATSI opiera każdą sesję na spójnych zespołach mięśniowo-powięziowych w całym jednolitym systemie powięzi organizmu.
Koncepcja taśm anatomicznych jest komplementarna dla wielu dziedzin i zdobywa coraz szersze uznanie. Podobnie jak joga, Technika Alexandra, Feldenkraisa i tradycyjna osteopatia, ATSI zgłębia dziedzinę „medycyny przestrzennej”. Zakres badawczy jest bardzo szeroki, z uwzględnieniem aspektów ewolucji, dojrzewania i samoekspresji, relacji między ustawieniem w grawitacyjnej przestrzeni, a fizjologią i oczywiście kompleksowych szczegółów anatomii, biomechaniki i kinezjologii. ATSI czerpie z wielu źródeł a w szczególności z osteopatii, terapii czaszkowo-krzyżowej, terapii wisceralnej oraz psychologii.
Podstawą Integracji Strukturalnej jest badanie związku człowieka z polem grawitacyjnym, w którym się porusza. Ma ono z pewnością najmocniejsze, fizyczne oddziaływanie na życie każdego człowieka. Nieprawidłowa postawa ciała będzie dostosowywać się do siły grawitacji, tworząc dodatkowe elementy podpierające. W ten sposób mogą powstać w naszym ciele zgrubienia i skrócenia tkanki łącznej, co z czasem będzie wpływać na ruchomość stawów i możliwości aktywowania mięśni, co z kolei spowoduje jeszcze większe zaburzenie równowagi organizmu.
Celem Integracji Strukturalnej jest nakierowanie ciała na naturalny stan równowagi w związku z pracą w polu grawitacyjnym. Interwencja terapeutyczna skupia się na pracy nad balansem napięć powięzi i całych struktur mięśniowo-powięziowych w celu zredukowania momentu bezwładu ciała. ATSI organizuje i wydłuża ciało wzdłuż pionowej linii środka jego ciężkości i uzyskuje to w procesie 12 sesji terapeutycznych, trwających około 90 minut. Dochodzi do uwolnienia i przeorganizowania sieci tkanki łącznej (powięzi).
W przebiegu 12 sesji proces zazwyczaj rozpoczyna się od dość szczegółowego wywiadu dotyczącego historii pacjenta, jego nawyków, sposobu spędzania czasu i przyzwyczajeń. Większa część pracy manualnej odbywa się na osobie ubranej w bieliznę lub strój kąpielowy. Sesje przebiegają na leżance, a niektóre techniki na ławeczce i w pozycji stojącej. Żeby ocenić wzorzec posturalny przed każdą sesją terapeuta będzie chciał obserwować pacjenta w prostych, uniwersalnych pozycjach i ruchach takich jak chód czy siadanie, celem oceny wzorców ruchowych, wzorców kompensacji, przeciążeń grup mięśniowych i zaburzeń systemu kostnego. Można również wykonać zdjęcia by udokumentować i pokazać różnice w posturze pacjenta przed i po sesji.
Terapeuta będzie używał palców, dłoni lub ramienia by chwycić za specyficzną tkankę, a następnie poleci pacjentowi wykonać określony ruch w trakcie, gdy będzie starał się ją uwolnić i przemieścić. Proces otwierania tkanek może wywoływać odczucie podobne do pieczenia, pokrzywki pod skórą czy uczucia jak przy rozciąganiu lub ćwiczeniu długo nieużywanych mięśni. Pacjent i terapeuta określają gdzie i jaki nacisk oraz intensywność przyniesie najlepszy efekt.
Można zadać sobie pytanie: jaki sens ma naprawianie symptomów (ból), tak jak to wygląda w większości intewercji terapeutycznych, jeśli w tym samym czasie nie zrobimy czegoś z ich przyczyną? Seria ATSI zbudowana jest tak by w postępujący sposób budować coraz większe wsparcie, podstawę, wytrzymałość i równowagę strukturalnego systemu. Stopniowo, dookoła zostaje „opracowane” całe ciało pacjenta – od tkanek powierzchownych, do głębokich i z powrotem. Nadaje to całkowicie nową „ramę”, która jest podstawą postury i ruchu. Może to zapobiec odnawianiu się starych urazów oraz powstawaniu nowych. Terapeuta ATSI może zająć się inną częścią ciała niż bolesna gdyż przyczyny bólu często znajdują się w innym miejscu. Może to wymagać kilku sesji zanim dotrze się do źródła problemu.
Pacjent w trakcie sesji porusza się. Jeśli leży się pasywnie na leżance przez większą część sesji nie otrzymuje się najlepszego efektu, jaki można osiągnąć. ATSI podąża za wskazówkami Idy Rolff: „Umieść to we właściwym miejscu i poproś o ruch.” Ruch pacjenta daje kilka korzyści: obniża odczucia poprzez rozprzestrzenienie ich na całe ciało, angażuje propriocepcję (czucie głębokie) i interocepcję (wewnętrzne poczucie siebie), które pomaga integrować tę pracę, jak również pomaga terapeucie być na dobrej warstwie powięzi w trakcie uwalniania jej. Pomiędzy sesjami terapeuta może zachęcić do samodzielnego wykonania ćwiczenia lub zasugerować uważne obserwowanie siebie tak, by unikać starych i złych przyzwyczajeń posturalnych.
W integracji strukturalnej nie dochodzi do manipulacji stawów, choć może się to zdarzyć spontanicznie po rozluźnieniu tkanek miękkich. Pomaga to w utrzymaniu dobrych relacji z osteopatami i chiropraktykami, których pomoc czasami może okazać się wskazana. Z kolei terapeuta ATSI może być bardzo pomocny przy regulowaniu napięcia tkanek miękkich, szczególnie długotrwałych, pourazowych i złych wzorców kompensacyjnych.
Seria ATSI jest projektem, który ma określony początek, środek i zakończenie. Ideą jest stworzenie warunków, w których osoba przechodząca ten proces, stanie się niezależna i stabilna. Nie chcemy tworzyć długoterminowych zależności od terapeuty czy też ciągłego przebiegu terapii. Oczywiście klienci powracają po więcej, jednak nie ma to regularnego charakteru. Praca ta najlepiej sprawdza się w krótkich, intensywnym okresie, po którym następuje długi czas reakcji organizmu i nadbudowywania korzystnych efektów. Chcemy by po pewnym realistycznym okresie klient przestał nas potrzebować.
Jako integratorzy strukturalni jesteśmy bardzo szczęśliwi, że Anatomy Trains stosowane jest w różnych pokrewnych dziedzinach takich jak fizjoterapia, sport, Pilates, joga, Cross-Fit, trening personalny, czy edukacja ruchowa. Jesteśmy świadomi, że żadna metoda nie jest „jedynie słuszną” i zawsze uczymy się również z innych dziedzin. Czasami korzystamy w naszej pracy z tego czego nauczyliśmy się gdzieś indziej, czasami to co już wiemy mówi nam kiedy skierować pacjenta do innego terapeuty w systemie szeroko rozumianej opieki medycznej.
Zmieniając wzorce postawy i ruchu osiągamy pozostającą na długo zmianę, która pozwala pacjentom nie tylko na pozbycie się wielu dolegliwości, ale również przyniesie zmianę w wielu innych aspektach ich życia. Nawet jedna sesja ATSI warta jest doświadczenia, jednak najlepsze i najtrwalsze efekty można osiągnąć przyjmując całą ich serię (12 sesji), którą można odbyć w okresie około 3 miesięcy (1 spotkanie tygodniowo). Sesje zbyt gęsto rozłożone w czasie nie dają ciału szansy, by przystosowało się do wywołanych zmian. Z kolei nadmierne rozciągnięcie tego procesu powoduje ryzyko utracenia kluczowej dla tego procesu dynamiki.
Dla kogo? Wskazania i efekty
Dla osób:
-
Wykorzystujących ruch w pracy (m.in. tancerzy, aktorów, sportowców amatorów i profesjonalistów, muzyków, trenerów, pracowników fizycznych)
-
Spędzających prawie cały dzień w pozycji siedzącej lub stojącej
-
Z przewlekłymi przeciążeniami aparatu ruchu i bólem
-
Po operacji lub przygotowujących się do niej
-
Dla każdego kto chce poczuć swobodę w swoim ciele, lekkość i grację
-
Minimalny wiek 15 lat
Wskazania dla ATSI:
-
Brak równowagi strukturalnej i posturalnej
-
Przeciążenia układu ruchu
-
Wady postawy (np. skoliozy, zaburzenia ustawienia miednicy, obręczy barkowej, szyi)
-
Problemy mięśniowo-szkieletowe, bóle i dyskomfort mięśniowy
-
Urazy ortopedyczne i stan pooperacyjny
-
Nadmierny stres i napięcia
-
Blizny chirurgiczne i poparzenia
-
Ograniczenia zakresu ruchomości lub obniżona wydajność organizmu
-
Zaburzony lub ograniczony obraz i świadomość ciała
-
Poprawa dobrostanu, witalność, poprawa wydajności
-
Jako integralna część procesu psychoterapeutycznego
-
Opóźnienie efektów starzenia się
Odczuwalne efekty terapii:
-
Pełna świadomość ciała (dopełnienie obrazu ciała, poprawa kinestetycznej inteligencji) - organizm otrzymuje dostęp do informacji wysyłanych i odbieranych z całego systemu motorycznego łącznie z najmniejszymi obszarami napięcia, zablokowania czy amnezji sensomotorycznej.
-
Poprawa ułożenia ciała w przestrzeni i stworzenie solidnej podstawy dla szkieletu (integracja i wsparcie systemu kostnego) – tak aby kości były ustawione w pozycjach wymagających minimalnego nakładu energii w trakcie ruchu czy spoczynku, a ciało wykorzystywało siłę grawitacji w sposób optymalny.
-
Zrównoważenie napięć i zwiększenie zakresu ruchu – tkanki mięśniowo-powięziowe są zbalansowane dookoła systemu kostnego tak, że napięcie rozkłada się równomiernie, poprawia się ślizg tkankowy i ciało jest bardziej elastyczne.
-
Wydłużenie – ciało wykorzystuje swoją długość w mięśniach i stawach, dążąc do minimalizacji sił skrętnych (rotacyjnych, torsyjnych) w ustawieniu szkieletu.
-
Wytrzymałość i odporność na stres i wysiłek, łatwość szybkiego powrotu do równowagi.
-
Zdolność wstrzymania i wyzwolenia ładunku emocjonalnego w ciele – zwiększona zdolność przyjmowania emocjonalnych obciążeń bez okazywania tego i przekuwanie ich w działania oraz ich wyzwalanie w bardziej odpowiednim czasie i z większą kontrolą.
-
Zmniejszenie wysiłku w ruchu i postawie stojącej – mniejsze napięcie mięśniowe i zniesienie zbędnych kompensacyjnych ruchów w trakcie wykonywanych czynności (ergonomia).
-
Obniżenie bólu – poprawa ukrwienia, odżywienia i ruchomości powięzi oraz mięśni.
Przebieg 12 sesji
Pierwsze sesje to praca powierzchowna. Skupia się na uwolnieniu przodu, tyłu i boków ciała, odseparowania ramion od tułowia i oswobodzenia oddechu i zorganizowania podporu ciała przez stopy.
Sesje powierzchowne
Sesja 1: otwarcie taśmy powierzchownej przedniej i zróżnicowanie powierzchownych oraz głębokich taśm ramion od tułowia.
Sesja 2: otwarcie taśmy powierzchownej tylnej i zróżnicowanie powierzchownej tylnej oraz głębokiej tylnej taśmy ramion od tułowia.
Sesja 3: otwarcie taśmy bocznej, zróżnicowanie wszystkich czterech taśm ramion od dołu, otwarcie bocznych części taśmy głębokiej przedniej na poziomie dołu i góry klatki piersiowej.
Sesja 4: zróżnicowanie i równoważenie napięcia powierzchownych powięzi obu taśm spiralnych.
Środkowe cztery sesje nazywane są również „rdzeniowymi” („core”) i skupiają się na centralnej stabilizacji mięśniowej, głębokich strukturach, ustawienia w trójwymiarowej przestrzeni kręgosłupa i zapewniają wsparcie ciała płynącego z kończyn dolnych.
Sesje rdzenia
Sesja 5: otwarcie dolnej części taśmy głębokiej przedniej (kończyny dolne i miednica), wspomaganie równowagi powięzi dolnej części taśmy bocznej.
Sesja 6: otwarcie taśmy głębokiej przedniej na poziomie tułowia (miednica i krtań), powtórzenie przednich taśm ramion (szczególnie głębokich).
Sesja 7: otwarcie „taśmy głębokiej tylnej” w stosunku do głębokiej taśmy przedniej, zwracając uwagę na problemy wewnętrznej powłoki tylnego systemu kostnego, od pięty przez guz kulszowy, staw krzyżowo-biodrowy, aż do przejścia odcinka piersiowego.
Sesja 8: otwarcie, zróżnicowanie karku oraz głowy w obrębie głębokiej przedniej i „taśmy głębokiej tylnej”, włączając mięśnie żuchwy oraz skoordynowanie taśm ramion.
Ostatnie cztery sesje polegają na połączeniu i zintegrowaniu ze sobą funkcji warstw powierzchownych i głębokich oraz kończyn górnych i dolnych z tułowiem. Kończąc proces 12 sesji ciało będzie pozostawione z długotrwającymi i postępującymi pozytywnymi zmianami.
Sesje integrujące
Sesja 9: równoważenie ogólnego napięcia i integracja 7 taśm biegnących poprzez miednicę i kończyny dolne, poprawa pozycji stojącej i chodu.
Sesja 10: równoważenie ogólnego napięcia i integracja 11 taśm przebiegających przez i dookoła klatki piersiowej, wzmocnienie oddychania.
Sesja 11: równoważenie ogólnego napięcia i integracja 4 taśm ramion i obręczy barkowej.
Sesja 12: równoważenie ogólnego napięcia w całym ciele, w szczególności głębokiej zdolności adaptacyjnej kręgosłupa.
Seria zawiera wiele splecionych ze sobą wątków, niezależnych od kierunku w jakim zmierza każda indywidualna sesja. Cała seria jest łukiem, trajektorią, która dąży do tego by poprowadzić pacjenta w najbardziej funkcjonalny punkt, w miejsce gdzie ciało będzie najlepiej pracowało względem grawitacji.
Jak zostać terapeutą?
W historii osób, które przeszły integrację strukturalną, często pojawia się motyw „jak też chcę tak działać na ludzi, pomagać i odnawiać ich energię życiową”. Szkolenia są otwarte dla wszystkich chętnych i można uczestniczyć w nich na całym świecie. Oto jaka droga czeka adeptów szkoleń Anatomy Trains Structural Integration, które już od 2018 roku w pełnym wymiarze są dostępne w Polsce.
Certyfikat integratora strukturalnego Anatomy Trains (uznawany przez IASI – Międzynarodowe Towarzystwo Integracji Strukturalnej) można uzyskać dzięki uczestnictwu we wszystkich szkoleniach i zdaniu dwóch egzaminów. Przed kandydatami 4 kroki:
Krok 1: Anatomy Trains Prerequisite (4-dniowy kurs Anatomy Trains Struktura & Funkcja)
Krok 2: ATSI część I - Structural Essentials – 6 szkoleń rozwijających (łącznie 14 dni)
-
- Łuki, stopy i kolana
-
- Wachlarze stawu biodrowego
-
- Jama brzuszna, klatka piersiowa i oddech
-
- Tensegracja kręgosłupa
-
- Obręcz barkowa i ręce
-
- Głowa, szyja i żuchwa
Krok 3: ATSI część II – Structural Vision (10 dni) – pierwszy egzamin upoważniający do pracy w 3 sesjach strukturalnych i nadający tytuł Structural Bodyworker (Strukturalnie Pracujący z Ciałem).
Krok 4: ATSI część III – Structural Integration (31 dni) – finałowy egzamin umożliwiający pracę w pełnych 12 sesjach i nadający tytuł certyfikowanego terapeuty Integracji Strukturalnej w modelu Anatomy Trains.
(ogólny koszt szkolenia około 40 tysięcy złotych)
(minimalny czas nauki do certyfikatu terapeuty ATSI – około 3 lat)